Chrzest święty

Dziecko powinno być ochrzczone w parafii jego rodziców (w uzasadnionych przypadkach za zgodą własnego proboszcza w innej parafii). Udzielenie chrztu powinno nastąpić w pierwszych tygodniach po narodzeniu dziecka. Przy wyborze imienia dla dziecka rodzice powinni troszczyć się o to, by wybrane imię było zgodne z duchem chrześcijańskim (jest to zarazem patron dziecka).
Rodzice dziecka wybierają rodziców chrzestnych. Chrzestni powinni mieć ukończone 16 lat, być osobami które przyjęły sakrament Chrztu, Eucharystii i Bierzmowania, być wierzącymi i systematycznie praktykującymi osobami a jeśli są małżonkami, powinni żyć w sakramentalnym związku małżeńskim. Chrzestnymi nie mogą być rodzice przyjmującego chrzest.
Kościół stawia takie wymagania rodzicom chrzestnym, ponieważ podczas obrzędu Chrztu składają wyznanie wiary we własnym imieniu oraz przyjmują na siebie współodpowiedzialność za chrześcijańskie wychowanie dziecka.
W przypadku chrztu dziecka, które nie jest z naszej parafii wymagamy koniecznego zezwolenia z parafii miejsca zamieszkania rodziców.
Prosimy rodziców chrzestnych będących spoza naszej parafii o przyniesienie z własnej parafii zaświadczenia potwierdzającego możliwość pełnienia godności chrzestnego(ej).
Sakramentu chrztu św. udzielamy zazwyczaj w niedzielę podczas Mszy Św. o godz. 1100.
Co najmniej na tydzień przed datą chrztu należy zgłosić dziecko w kancelarii parafialnej.
Przy zapisie należy przedstawić:

• metrykę urodzenia dziecka z USC,

• zaświadczenia potwierdzające możliwość pełnienia godności chrzestnego(ej),

• w przypadku chrztu dziecka, które nie jest z naszej parafii: zezwolenie z parafii miejsca zamieszkania rodziców,

• dane potrzebne do ksiąg metrykalnych:

  • dane osobowe rodziców i chrzestnych (imię, nazwisko, wiek i adres zamieszkania).

W dniu chrztu należy: zgłosić się 15 minut przed ceremonią, w celu dopełnienia ostatecznych formalności (złożenie podpisów w Księdze Chrztów), przynieść ze sobą świecę chrzcielną i białą szatę. Podczas ceremonii chrztu wszyscy powinni przystąpić do Komunii św. (rodzice i chrzestni po spowiedzi sakramentalnej, w stanie łaski przystępują do Komunii św.).

Sakrament pokuty

Spotkanie z Chrystusem w Sakramencie Pokuty wymaga odpowiedniego usposobienia i należytego przygotowania. Usposobieniem jest miłość ku Bogu, a wyraża się ona przez szczerą wolę i gotowość do poprawy, co każe nam podjąć trud odpowiedniego przygotowania się do spowiedzi.

Trud ten polega na spełnieniu wszystkich warunków pokuty.
Warunki sakramentu pokuty:

• rachunek sumienia

• żal za grzechy

• mocne postanowienie poprawy

• szczera spowiedź

• zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Okazja do spowiedzi jest przed każdą Mszą Świętą.

Sakrament namaszczenia chorych

Każdy z siedmiu sakramentów jest środkiem, przez który zmartwychwstały Pan, mocą swojego Ducha, udziela człowiekowi różnych zbawczych łask. Kościół katolicki naucza, że również sakrament namaszczenia chorych jest jednym z sakramentów ustanowionych przez Chrystusa. Wspomina o nim św. Marek oraz św. Jakub.

Udzielenie sakramentu chorych nie ma na celu – jak się nieraz sądzi – wyłącznie przygotowania człowieka na śmierć, lecz również umocnienie go w jego cierpieniach. „Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym choroba, potężną moc i obronę”. „Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty”.
W sakramencie namaszczenia chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i śmierci Chrystusa. Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do jego zbawienia. Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej.
We wszystkich sytuacjach życiowych Chrystus obdarowuje nas swoimi łaskami, koniecznymi do spełnienia powierzonych nam przez Niego nowych zadań i do naszego uświęcenia. Ma to miejsce również w wypadku choroby chrześcijanina. Przez sakrament namaszczenia Zbawiciel umacnia cierpiącą osobę, włącza ją w tajemnicę swojej zbawczej męki i śmierci, odpuszcza jej grzechy i uświęca ją. Dzięki łasce tego sakramentu chory lub umierający człowiek zyskuje pomoc dla własnego zbawienia, a równocześnie przez swoje cierpienie i śmierć przymnaża różnych zbawczych darów całemu Kościołowi.

Zgłoszenia przyjmowane są w kancelarii parafialnej.

Małżeństwo

Informacje dla osób przygotowujących się do zawarcia Sakramentu Małżeństwa:

Zgodnie z kan. 1115 Kodeksu Prawa Kanonicznego małżeństwa winny być zawierane w parafii, gdzie przynajmniej jedno z narzeczonych posiada stałe albo tymczasowe zamieszkanie lub miesięczny pobyt. Za zezwoleniem własnego ordynariusza albo własnego proboszcza, wolno małżeństwo zawrzeć gdzie indziej. Zamieszkanie stałe zgodnie z kan. 102 § 1 KPK nabywa się takim przebywaniem na terytorium jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam na stałe, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo trwało przez pełnych pięć lat.
Tymczasowe zamieszkanie zgodnie z kan. 102 § 2 KPK nabywa się przez takie przebywanie na terenie jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam przynajmniej przez trzy miesiące, jeżeli nic stamtąd nie odwoła, albo przedłużyło się rzeczywiście do trzech miesięcy.

Małżeństwo w parafii wojskowej mogą zawrzeć te osoby, z których przynajmniej jedna personalnie przynależy do Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego.
Są to (wg Konstytucji Apostolskiej Jana Pawła II: „Spirituali Militium Curae” oraz Statutu Ordynariatu Polowego WP) następujące osoby:

• żołnierze zawodowi

• dzieci żołnierzy zawodowych o ile mieszkają razem z rodzicami

• pracownicy cywilni, zatrudnieni na stałe w jednostkach (instytucjach) wojskowych

• uczniowie szkół wojskowych

• wszyscy, którzy pracują dla sił zbrojnych, jeżeli ich związek z armią jest uznany przez prawo cywilne.

Dla osób spoza naszej parafii (niespełniających w/w kryteriów) wszelkich informacji na temat zawarcia sakramentu małżeństwa w naszym Kościele Garnizonowym udzielamy w naszej kancelarii.
Sprawy związane z zawarciem sakramentu małżeństwa przyjmowane są od poniedziałku do piątku w godzinach urzędowania kancelarii parafialnej (po Mszy św.).

Narzeczeni mają obowiązek zgłosić się do kancelarii parafialnej najpóźniej na trzy miesiące przed planowaną datą ślubu. Zgłaszając się po raz pierwszy do kancelarii w celu odbycia rozmowy duszpasterskiej i spisania protokołu przedmałżeńskiego narzeczeni przynoszą ze sobą następujące dokumenty:

• dowód osobisty

• aktualne świadectwo chrztu (z przeznaczeniem do Sakramentu Małżeństwa). Ważność tego zaświadczenia upływa po 6 miesiącach od daty wystawienia Nie przynoszą jej osoby chrzczone w naszym kościele

• świadectwo bierzmowania (jeżeli ten sakrament nie jest odnotowany na świadectwie chrztu)

• dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego do ślubu konkordatowego z datą ważności upływającą nie wcześniej aniżeli data ślubu (można je donieść w trakcie załatwiania formalności przedmałżeńskich) lub odpis aktu małżeństwa zawartego w Urzędzie Stanu Cywilnego

• indeks lub zaświadczenie odbycia nauk przedmałżeńskich (można je donieść w trakcie załatwiania formalności przedmałżeńskich)

• świadectwo odbycia spotkań w Katolickiej Poradni Życia Rodzinnego (można je donieść w trakcie załatwiania formalności przedmałżeńskich)

• w przypadku wdowców akt zgonu poprzedniego małżonka.

• dane świadków (imię i nazwisko, wiek, adres zamieszkania).

W ostatnim tygodniu przed ślubem narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej przedstawiając następujące dokumenty:

• dane świadków (imię i nazwisko, wiek, adres zamieszkania).

W dniu ślubu narzeczeni wraz z dwoma świadkami zgłaszają się do kancelarii parafialnej w celu spisania aktu ślubu.
Filmowanie i robienie zdjęć podczas uroczystości ślubnej podlega przepisom liturgicznym i musi być wcześniej uzgodnione z duszpasterzem.